اما خستگی امانم را بریده بود. از رفتن و خوابیدن تو خبری نبود ... در اتاق می چرخیدی و کشوهای قفسه ها را بز و بسته می کردی. به هرحال چشمان من سنگین تر می شد. به خودم می گفتم: «بیخودی دلواپسی، فردایی هم هست. » چشمانم بسته شد و خوابم برد. آخرین خواب مادرانه. -از متن کتاب-
امتیاز کاربران به کتاب جهنم سوت و کور است