میرزا گفت: «قاجارها رحم ندارند. خودشان می گویند ما نسل چنگیزیم. »
حبیب گفت: « می روم خانه شاگردی توی خانه ی اصلان میرزا. این جوری ... »
میرزا گفت: « اصلام میرزا می گذارد پسر امام وردی که کینه اش را به دل دارد، خانه شاگردش باشد؟ »
حبیب لب حوض نشست: «تویدلم را خالی نکن میرزا ... بابام بی گناه است؛ مادرم بی گناهبود. من دست روی ددست بگذارم؟ »
چانه ی میرزا لرزید. صدای بچه ها از کوچه می آمد:
روغن سیری چارعباسی
نون چارکی سه عباسی
آدم مفلس چومنو
وا می داره به نسناسی
امتیاز کاربران به کتاب حبیب و میرزا شیپور