میرزا گفت: «قاجارها رحم ندارند. خودشان می گویند ما نسل چنگیزیم. » حبیب گفت: « می روم خانه شاگردی توی خانه ی اصلان میرزا. این جوری ... » میرزا گفت: « اصلام میرزا می گذارد پسر امام وردی که کینه اش را به دل دارد، خانه شاگردش باشد؟ » حبیب لب حوض نشست: «تویدلم را خالی نکن میرزا ... بابام بی گناه است؛ مادرم بی گناهبود. من دست روی ددست بگذارم؟ » چانه ی میرزا لرزید. صدای بچه ها از کوچه می آمد: روغن سیری چارعباسی نون چارکی سه عباسی آدم مفلس چومنو وا می داره به نسناسی
امتیاز کاربران به کتاب حبیب و میرزا شیپور